لغتنامه دهخدا
ایطا. (ع اِمص ) ایطاء. درعلم عروض بازگردانیدن قافیتی است دوبار و آن دو نوعست : جلی و خفی ، ایطاء جلی چنانکه بوسلیک گفته است :در این زمانه بتی نیست از تو نیکوترنه بر تو بر شمنی از رهیت مشفق تر.و دقیقی گفته :چگونه بلایی که پیوند تونجویی بدست و بجویی بترش