لغزخوانلغتنامه دهخدالغزخوان . [ ل ُ غ َ خوا / خا ] (نف مرکب ) لغازخوان . عیب کننده از روی عناد و حسد و پرادعائی .
لغزخوانیلغتنامه دهخدالغزخوانی . [ ل ُ غ َ خوا / خا ] (حامص مرکب )لغازخوانی . عمل لغزخوان . عیب گیری بر کسی چیزی را.
لغازخوانلغتنامه دهخدالغازخوان . [ ل ُ خوا / خا ] (نف مرکب ) آنکه لغاز خواند. آنکه عیب و خرده گیرد بر عمل یا گفتار یا وضع کسان .
لغزخوانیلغتنامه دهخدالغزخوانی . [ ل ُ غ َ خوا / خا ] (حامص مرکب )لغازخوانی . عمل لغزخوان . عیب گیری بر کسی چیزی را.
متلک گولغتنامه دهخدامتلک گو. [ م َ ت َ ل َ ] (نف مرکب ) متلک گوی . کسی که عادت به متلک گفتن دارد. بدزبان . (فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمال زاده ). لغازگو. لغزخوان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
خوانلغتنامه دهخداخوان . [ خوا / خا ] (نف مرخم )مخفف خواننده و همواره بصورت مرکب استعمال میشود.- آفرین خوان ؛ آنکه تحسین کند. آنکه آفرین گوید : نظامی چو دولت در ایوان اوشب و روزباد آفرین خوان او.
لغزخوانیلغتنامه دهخدالغزخوانی . [ ل ُ غ َ خوا / خا ] (حامص مرکب )لغازخوانی . عمل لغزخوان . عیب گیری بر کسی چیزی را.