مأذنه گویلغتنامه دهخدامأذنه گوی . [ م َءْ ذَ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) مؤذن . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : گیرم که خروس پیرزن مردیا مأذنه گوی را عسس بردنوبت زن صبح را چه افتادکز کوس و دهل نمی کند یاد.
مادینهلغتنامه دهخدامادینه . [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، اِ) مادین . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). منسوب به ماده . مؤنث . مقابل نرینه ، مذکر. (فرهنگ فارسی معین ) : پس آنگاه که نهاد آن مادینه را، گفت : ای پروردگار من بدرستی که من نهادم آنرا مادی
مأذنهلغتنامه دهخدامأذنه . [ م َءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و منار و عوام مئذنة گویند. (ناظم الاطباء). گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مئذنة و مأذنه گوی شود. || صومعه . (ناظم الاطباء). و رجوع به مئذنة شود.
مؤذنةلغتنامه دهخدامؤذنة. [ م ُءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) نام مرغی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || مناره . صومعه . مئذنه . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به مئذنة شود.
مأذنهلغتنامه دهخدامأذنه . [ م َءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و منار و عوام مئذنة گویند. (ناظم الاطباء). گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مئذنة و مأذنه گوی شود. || صومعه . (ناظم الاطباء). و رجوع به مئذنة شود.
گویلغتنامه دهخداگوی . (نف مرخم ) مرخم و مخفف گوینده .- آفرین گوی ؛ آفرین گوینده : که باد آفریننده ای را سپاس که کرد آفرین گوی را حق شناس . نظامی .- آمین گوی ؛ آمین گوینده . کسی
مأذنهلغتنامه دهخدامأذنه . [ م َءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و منار و عوام مئذنة گویند. (ناظم الاطباء). گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مئذنة و مأذنه گوی شود. || صومعه . (ناظم الاطباء). و رجوع به مئذنة شود.
مأذنهلغتنامه دهخدامأذنه . [ م َءْ ذَ ن َ ] (ع اِ) جای اذان و منار و عوام مئذنة گویند. (ناظم الاطباء). گلدسته . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مئذنة و مأذنه گوی شود. || صومعه . (ناظم الاطباء). و رجوع به مئذنة شود.