لغتنامه دهخدا
مأی . [ م َءْی ْ ] (ع مص ) مبالغه کردن در کاری و افزونی نمودن در آن و به غور نگریستن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). مبالغه و تعمق کردن در کاری . (از اقرب الموارد). || شکوفه برآوردن درخت و یا برگ آوردن آن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تبا