مجزءلغتنامه دهخدامجزء. [ م َ زَءْ / م َ زَءْ ] (ع مص ) (از «ج زء») بی نیاز کردن کسی را از کسی یا چیزی و بسنده شدن و نایب مناب او گردیدن . مجزاءة [ م ُ زَ ءَ / م َ زَ ءَ ] . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد)؛ اجزأت عنک مجزء
مجزیلغتنامه دهخدامجزی ٔ. [ م ُ زِءْ ] (ع ص ) مردی که کافی باشد در هر چه بر وی حکم کنند. || طعام کافی و بسنده . (ناظم الاطباء).کافی . بسنده . مشبع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مجزیلغتنامه دهخدامجزی . [ م َ زی ی ] (ع ص ) جزاداده شده . پاداش داده شده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : الناس مجزیون باعمالهم . (امثال و حکم ج 1 ص 276).
مجزیلغتنامه دهخدامجزی . [ م ُ زا / م َ زا ] (ع مص ) بی نیاز کردن از چیزی یا کسی ،مجزاة [ م ُ / م َ ]، لغتی است در همزه . (از منتهی الارب ). و رجوع به مجزء [ م ُ زَ ءْ / م َ زَ ءْ ] شود.
مزجیلغتنامه دهخدامزجی . [ م ُ جا ] (ع ص ) چیز اندک . مؤنث آن مزجات است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). هرچیز اندک و بی قدر. (ناظم الاطباء).
مجزاءةلغتنامه دهخدامجزاءة. [ م ُ زَ ءَ / م َ زَ ءَ ] (ع مص ) رجوع به مجزء [ م ُ زَ ءْ / م َ زَ ءْ ] شود.
مجزیلغتنامه دهخدامجزی . [ م ُ زا / م َ زا ] (ع مص ) بی نیاز کردن از چیزی یا کسی ،مجزاة [ م ُ / م َ ]، لغتی است در همزه . (از منتهی الارب ). و رجوع به مجزء [ م ُ زَ ءْ / م َ زَ ءْ ] شود.