محوقةلغتنامه دهخدامحوقة. [ م َ ق َ ] (ع ص ) ارض محوقة؛ زمین کم نبات به جهت قلت باران . (منتهی الارب ). زمین کم گیاه از کمی باران . (ناظم الاطباء).
محوکةلغتنامه دهخدامحوکة. [ م َح ْ وَ ک َ ] (ع اِمص ) قتال . کُشِش . یقال ترکتهم فی محوکة؛ ای فی قتال . (منتهی الارب ).
معوکةلغتنامه دهخدامعوکة. [ م َع ْ وَ ک َ ] (ع اِ) جنگ و کشش و گویند ترکتهم فی معوکة؛ ای قتال . (منتهی الارب ). جنگ و قتال . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معوقهلغتنامه دهخدامعوقه . [ م ُ ع َوْ وَ ق َ ] (ع ص ) تأنیث معوق : امور معوقه ؛ کارهایی که انجام یافتن آنها به تأخیر افتاده باشد. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مکنسةلغتنامه دهخدامکنسة. [ م ِن َ س َ ] (ع اِ) جاروب . مکسحة. ج ، مکانس . (مهذب الاسماء). جاروب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). جارو. مسفرة. محسرة. محوقة. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
تحویقلغتنامه دهخداتحویق . [ ت َح ْ ] (ع مص ) کج کردن سخن را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تعویج کلام بر کسی . (قطر المحیط): حوق علیه ؛ عرقل علیه کلامه [ معوج ساخت آنرا ]؛ و معناه جعله مثل الحواقة فی اختلاطه . (اقرب الموارد). || و فی الحدیث : ستجدون اقواماً محوقة رؤوسهم ؛ یعنی میان سر را ترا