لغتنامه دهخدا
طاعم . [ ع ِ ] (ع ص ) بی نیاز. یقال : هو طاعم عن طعامکم ؛ ای مستغن . || خورنده . || چشنده . || مرد نیکوحال در مطعم و مأکل . (منتهی الارب ). آنکه در خورش حال خوشی داشته باشد. (منتخب اللغات ) : قل لااجد فیما اوحی الی محرما علی طاعم یطعمه الا ان یکون میت