لغتنامه دهخدا
ابومحمد. [ اَ م ُ ح َم ْ م َ ] (اِخ ) محمودبن خداش . محدث است . اصل وی از طالقان میان بلخ و مروالروذ و منشاء وی بغداد است . او از یزیدبن هارون و ابن المبارک و فضل و از او ابراهیم حربی و ابویعلی موصلی روایت کنند. وفات وی در نودسالگی بشعبان 250