مزققلغتنامه دهخدامزقق . [ م ُ زَق ْ ق َ ] (ع ص ) پوستی که موی آن ببرند و برنکنند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (تاج العروس ). رأس مزقق ؛ سر موی بریده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (تاج العروس ).
مزقوقلغتنامه دهخدامزقوق . [ م َ ] (ع ص ) قُچقار که پوست آن را از سر به جانب پا کشیده باشند . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). پوست کنده شده از جانب سر به طرف پا. (ناظم الاطباء): کبش مزقوق .
مزققةلغتنامه دهخدامزققة. [ م ُ زَق ْ ق َ ق َ ] (ع ص ) تأنیث مزقق . || شترماده ٔ بزرگ خلقت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
زقیةلغتنامه دهخدازقیة. [ زَق ْ قی ی َ / زُق ْ قی ی َ ] (ع اِ) (از: «زق ق ») موی بریده منسوب است به سوی زِق ّ که پوست بریده موی باشد. یقال : حلق رأسه زقیة؛ ای کأنه جُلد مزقق . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مزققةلغتنامه دهخدامزققة. [ م ُ زَق ْ ق َ ق َ ] (ع ص ) تأنیث مزقق . || شترماده ٔ بزرگ خلقت . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).