معدیلغتنامه دهخدامعدی . [ م ُ دا ] (ع اِ) مالی عنه معدی ؛ یعنی تجاوزی نیست از برای من به سوی غیر آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
معدیلغتنامه دهخدامعدی . [ م ِ / م َ ] (ص نسبی ) هر چیز منسوب به معده . (ناظم الاطباء). منسوب به معده : عصیر معدی . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
معدیلغتنامه دهخدامعدی . [ م َ دی ی ] (ع ص ) ستم دیده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). هو معدی علیه ؛ او ستم دیده است . (ناظم الاطباء).
معدیلغتنامه دهخدامعدی . [ م ُ ] (ع ص ) مسری و سرایت کننده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : چون عضوی از اعضای مردم به بیماری معدی چون آکله و جدری وجذام یا از زهر مار متألم و متأثر گردد از برای سلامت مهجت و ابقای بقایای اعضای آن عضو را اگرچه شریف بود به قطع و حرق ع
محذیلغتنامه دهخدامحذی . [ م ِ ذا ] (ع اِ) نِشگِردَه . ازمیل . شفره . (یادداشت مرحوم دهخدا). آلتی است که بدان چرم دوزان چرم را قطع کنند. (غیاث ). ج ، محاذی . (مهذب الاسماء).
محضیلغتنامه دهخدامحضی .[ م ِ ] (ع اِ) آتش کاو. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مِحْضاء. محضاء. محضاج . محضب . کله کسو. استام . مسعر. || کوره ٔ ساخته شده از گل . (ناظم الاطباء).
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عبداﷲ، معروف به ابن تومرت . رجوع به ابن تومرت و رجوع به مهدویت شود.
مهدیلغتنامه دهخدامهدی . [ م َ ] (اِخ ) ابومحمد عبیداﷲ، ملقب به المهدی . مؤسس دولت فاطمیان مصر است . در نسب وی میان ارباب سیر اختلاف است ، ولی اغلب نسب او را به علی (ع ) می رسانند. وی به سال 296 هَ . ق . در سی وهفت سالگی در شهر سجلماسه در شمال افریقا قیام کرد
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن الیفع یثع، از ملوک جاهلی یمانی قدیم است . بعضی از محققان زمان حیات او را در قرن پنجم و بعضی دیگر در حدود قرن دهم قبل از میلاد دانسته اند. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص <span cl
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن حشم بن حاشد از قبیله ٔ همدان و جد جاهلی یمانی و پدر قبیله ٔ شعب است . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 182). و رجوع به همین مأخذ شود.
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن سمیفع (متوفی بعد از 83 قبل از هجرت ) وی به روزگار ابرهه ٔ حبشی از فرمانروایان «سباء» در یمن بود. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص <span class="hl
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ )ابن الحارث بن عمروبن حجر آکل المرارالکندی ملقب به غلفاء (متوفی در حدود 60 قبل از هجرت ) از قبیله ٔ قحطان و پادشاه یمنی در عهد جاهلیت است . وی با پدر خود به عراق کوچ کرد و در موصل و جزیره به «قیس عیلان » فرمانروا
معدیةلغتنامه دهخدامعدیة. [ م َ دی ی َ / م ُ ع َدْ دی ی َ ] (ع اِ) به لغت اهالی مراکش رمث و چوبهای به هم بسته که بر آن نشسته از آب عبور کنند. (ناظم الاطباء).
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن الیفع یثع، از ملوک جاهلی یمانی قدیم است . بعضی از محققان زمان حیات او را در قرن پنجم و بعضی دیگر در حدود قرن دهم قبل از میلاد دانسته اند. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص <span cl
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن حشم بن حاشد از قبیله ٔ همدان و جد جاهلی یمانی و پدر قبیله ٔ شعب است . (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 182). و رجوع به همین مأخذ شود.
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ ) ابن سمیفع (متوفی بعد از 83 قبل از هجرت ) وی به روزگار ابرهه ٔ حبشی از فرمانروایان «سباء» در یمن بود. (از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص <span class="hl
معدیکربلغتنامه دهخدامعدیکرب . [ م َ ک َ رِ ] (اِخ )ابن الحارث بن عمروبن حجر آکل المرارالکندی ملقب به غلفاء (متوفی در حدود 60 قبل از هجرت ) از قبیله ٔ قحطان و پادشاه یمنی در عهد جاهلیت است . وی با پدر خود به عراق کوچ کرد و در موصل و جزیره به «قیس عیلان » فرمانروا
معدیةلغتنامه دهخدامعدیة. [ م َ دی ی َ / م ُ ع َدْ دی ی َ ] (ع اِ) به لغت اهالی مراکش رمث و چوبهای به هم بسته که بر آن نشسته از آب عبور کنند. (ناظم الاطباء).
