لغتنامه دهخدا
ملطس . [ م ِ طَ] (ع اِ) میتین سطبر و بزرگ که بدان سنگ شکنند. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به ملطاس شود. || سنگی که بدان خسته ٔ خرما کوبند. ملطاس . ج ، ملاطس . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). سنگی که با آن هسته کوبند. (از اقرب الموارد). || آ