موکشلغتنامه دهخداموکش . [ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) کشنده ٔ مو. (ناظم الاطباء). || (اِ مرکب ) وسیله و آلت برداشتن یا بیرون کردن مو از جایی یا چیزی .
موقظلغتنامه دهخداموقظ. [ ق ِ ] (ع ص ) بیدارکننده . (یادداشت مؤلف ) : و للصبا عبث بالثوب تجذبه عنا کموقظة بالرفق وسنانا.ابوالعلاء معری .
موقسلغتنامه دهخداموقس . [ م ُ وَق ْ ق َ ] (ع ص ) گَرگین : بعیر موقس ؛ شتر گَرگین . (از ناظم الاطباء). موقوس . (منتهی الارب ).
خیز مومیmyxedema, solid edema, mucous edemaواژههای مصوب فرهنگستانتورم خشک و موممانند پوست که همراه با رسوبات گلیکوزامینوگلیکان در پوست یا سایر بافتهاست
موکشانلغتنامه دهخداموکشان . [ ک َ / ک ِ ] (ق مرکب ) بردن کسی به زور و غلبه با گرفتن و کشیدن موی او.کشیدن موی کسی و بردن او را. (از یادداشت مؤلف ).- موکشان آوردن ؛ کسی را در حال کشیدن موی سر به جایی آوردن و کشاندن . کنایه است از کشید
موکشانلغتنامه دهخداموکشان . [ ک َ / ک ِ ] (ق مرکب ) بردن کسی به زور و غلبه با گرفتن و کشیدن موی او.کشیدن موی کسی و بردن او را. (از یادداشت مؤلف ).- موکشان آوردن ؛ کسی را در حال کشیدن موی سر به جایی آوردن و کشاندن . کنایه است از کشید