میحوحةلغتنامه دهخدامیحوحة. [ م َ ح َ ] (ع اِ) نوعی از رفتار نیکو. (منتهی الارب از ماده ٔ م ی ح ) (آنندراج ). نوعی از رفتار نیکو و خرامان . (ناظم الاطباء).
معیوهةلغتنامه دهخدامعیوهة. [ م َع ْ هََ ] (ع ص ) ارض معیوهة؛ زمینی علت گن . (مهذب الاسماء). ارض معیوهة؛ زمین پرآفت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
محواةلغتنامه دهخدامحواة. [ م َح ْ ] (ع ص ) محیاة. پُرمار. ارض محواة و محیاة؛ زمینی مارناک . زمینی بسیارمار. (مهذب الاسماء).
مهواةلغتنامه دهخدامهواة. [ م َهَْ ] (ع اِ) میان آسمان و زمین . (منتهی الارب ، ماده ٔ هَوی ). || مغاکی میان دو کوه و مانند آن . مَهوی ̍. (منتهی الارب ). میان دو کوه . ج ، مهاوی . (مهذب الاسماء).