لغتنامه دهخدا
نشیش . [ ن َ ] (ع اِ) آواز جوشش آب و دیگ و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). آواز آب و جز آن چون بجوشد. (از المنجد) (از اقرب الموارد). بانگ جوشیدن دیگ و بانگ سبوی . (مهذب الاسماء). بانگ غلیان دیگ . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). آواز آب چون بجوشد. آواز آب چ