هدمللغتنامه دهخداهدمل . [ هَِ دَ ] (ع ص ، اِ) جامه ٔ کهنه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || مرد گران . (منتهی الارب ). || پشته ٔ بلند فراهم آمده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
هدمللغتنامه دهخداهدمل . [ هَِ م ِ ] (ع ص ) جامه ٔ کهنه و دیرینه . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || بسیارموی ژولیده . (منتهی الارب ). کثیرالشعر. || قدیم کهنه . (اقرب الموارد).
عدمللغتنامه دهخداعدمل . [ ع ُ م ُ ] (ع ص ) دیرینه و سالخورده از چیزی . || سطبر و کهن از درخت و سوسمار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). عدامل . (منتهی الارب ). عدملی . (منتهی الارب ). || کرکس نر. (منتهی الارب ) (آنندراج ). ج ، عدامل . (ناظم الاطباء).
عدامللغتنامه دهخداعدامل . [ ع ُ م ِ ] (ع ص ) دیرینه و سال خورده از هر چیزی . (قطرالمحیط) (اقرب الموارد)(از منتهی الارب ). || سطبر و کهنه از درخت و سوسمار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد).
عدموللغتنامه دهخداعدمول . [ ع ُ ] (ع اِ) غوک . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || (ص ) دیرینه . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
عدملیلغتنامه دهخداعدملی . [ ع ُ م ُ لی ی ] (ع ص ) دیرینه و سالخورده از چیزی . (قطرالمحیط) (منتهی الارب )(آنندراج ). عداملی . (منتهی الارب ). || سطبر و کهنه از درخت و سوسمار. (قطرالمحیط) (منتهی الارب ). عداملی . عدمل . (منتهی الارب ). رجوع به عدمل شود.
هدملةلغتنامه دهخداهدملة. [ هََ دَ ل َ ] (اِخ ) نام جایی است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). در منتهی الارب به کسر اول ضبط شده است .
هدملةلغتنامه دهخداهدملة. [ هَِ دَ ل َ ] (ع اِ) ریگ توده ٔ درخت ناک . || روزگار دیرینه و قدیم . || گروهی از مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
ژولیدهلغتنامه دهخداژولیده . [ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) درهم رفته . درهم شده . آمیخته . به دست مالیده . پریشان . و این معنی را بیشتر در زلف و کاکل استعمال کنند. (برهان ). خلاف خوارکرده (در موی ). گوریده . آشفته . بهم شوریده . کالی
پشتهلغتنامه دهخداپشته . [ پ ُ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) مقداری که با پشت توان برداشت . هر چیز که بر پشت گیرند از هیمه و جز آن . کوله . کوله بار. بار : شب زمستان بود کپی سرد یافت کرمک شب تاب ناگاهی بتافت کپیان آتش همی پنداشتند<
هدملةلغتنامه دهخداهدملة. [ هََ دَ ل َ ] (اِخ ) نام جایی است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ). در منتهی الارب به کسر اول ضبط شده است .
هدملةلغتنامه دهخداهدملة. [ هَِ دَ ل َ ] (ع اِ) ریگ توده ٔ درخت ناک . || روزگار دیرینه و قدیم . || گروهی از مردم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).