ترجمه مقاله

چاک دادن

پاره کردن، دریدن، شکافتن، درانیدن ≠ دوختن

چاک

فرهنگ فارسی عمید

۱. شکاف؛ تراک؛ رخنه.۲. (صفت) پاره.۳. (صفت) چاک‌دار.⟨ چاک‌چاک: (اسم صوت)۱. = چاکاچاک: ◻︎ ز بس نعره و چاک‌چاک تبر / ندانست کس پای‌ گفتی ز سر (فردوسی: ۷/۳۴۳).۲. (صفت) پُر از چاک و شکاف؛ پاره‌پاره؛ بریده‌بریده: ◻︎ همه دشت سر بود بی‌تن به ‌خاک / به سر بر ز گرز گران چاک‌

چکاچاک

لغت‌نامه دهخدا

چکاچاک . [ چ َ ] (اِ صوت ) آواز و صدای ضربت تیغ و شمشیر و گرز باشد که از پی هم زنند. (برهان ). آواز گرز و شمشیر که در پی هم زنند. (انجمن آرا) (آنندراج ). آواز ضرب شمشیر و گرز که پی هم زنند. (رشیدی ). چکاچک و صدای برخورد تیغو شمشیر و گرز و جز آن بر جایی که پی هم زنند. (ناظم ال

ترجمه مقاله