کافرخویلغتنامه دهخداکافرخوی . [ ف ِ / ف َ ] (ص مرکب ) آنکه خوی کافران دارد. کافرصفت . جفاجو. جفاپیشه . محارب . ستیزه گر : روی درکش ز دهر دشمن روی پشت بر کن به چرخ کافرخوی .خاقانی .
کافرخویلغتنامه دهخداکافرخوی . [ ف ِ / ف َ ] (ص مرکب ) آنکه خوی کافران دارد. کافرصفت . جفاجو. جفاپیشه . محارب . ستیزه گر : روی درکش ز دهر دشمن روی پشت بر کن به چرخ کافرخوی .خاقانی .
کافرنشانلغتنامه دهخداکافرنشان . [ ف ِ / ف َ ن ِ ] (ص مرکب ) کسی که از کفرو بیدینی نشانی دارد. کافرصفت . کافرخو : زان غمزه ٔ کافرنشان ای شاه شروان الامان آری سپاه کافران جز شاه شروان نشکند.خاقانی .
کافرخویلغتنامه دهخداکافرخوی . [ ف ِ / ف َ ] (ص مرکب ) آنکه خوی کافران دارد. کافرصفت . جفاجو. جفاپیشه . محارب . ستیزه گر : روی درکش ز دهر دشمن روی پشت بر کن به چرخ کافرخوی .خاقانی .
