کشورگیریلغتنامه دهخداکشورگیری . [ ک ِش ْ وَ ] (حامص مرکب ) مملکت گیری . کشورستانی . مملکت ستانی . ملک گیری : گر تو لشکرشکنی داری و کشورگیری پادشاه از چه دهدگنج به لشکر از خیر. سوزنی .کار لشکرشکنی دارد و کشورگیری در چنین کار پسندیده
کشورگیرلغتنامه دهخداکشورگیر. [ ک ِش ْ وَ ] (نف مرکب ) گیرنده ٔ کشور. کشورستان . فاتح کشور. مملکت گیر. کشورگشای : میر احمد محمد شاه سپه پناه آن شهریار کشورگیر جهان ستان . فرخی .ملک شیردلی خسرو شمشیرزنی شاه لشکرشکنی پادشه کشورگیر.<b
کشورآرائیلغتنامه دهخداکشورآرائی . [ ک ِش ْ وَ ] (حامص مرکب ) عمل کشورآرا. آرایش کشور : شده شغلم بکشورآرائی حلقه در گوش من به مولائی .نظامی .
کشورآرایلغتنامه دهخداکشورآرای .[ ک ِش ْ وَ ] (نف مرکب ) زیور و زینت کننده ٔ کشور. آراینده ٔکشور. آرایش کننده ٔ کشور. کشور آرا : بدین شارسان اندرون جای کرددل آرای را کشورآرای کرد. فردوسی .که خوانند شاهان بر او آفرین سوی کشورآرای فغف
کشورآرالغتنامه دهخداکشورآرا. [ ک ِش ْ وَ ] (نف مرکب ) آرایش کننده ٔ ملک . (ناظم الاطباء). آراینده و زینت بخش مملکت .
کشورستانیلغتنامه دهخداکشورستانی . [ ک ِش ْ وَ س ِ ] (حامص مرکب ) عمل کشورستان . کشورگیری . عمل ستاندن کشور. مملکت گیری . فتح کشور دیگران . کشورگشایی : از انجاکه روزجوانیش بودتمنای کشورستانیش بود.نظامی .
عالم گشاییلغتنامه دهخداعالم گشایی . [ ل َگ ُ ] (حامص مرکب ) جهانگشایی . کشورگیری : برفتن دگرباره لشکر کشیدبه عالم گشائی علم برکشید. نظامی .به عالم گشائی فرشته وشی نه عالم گشائی که عالم کشی .نظامی .
کشورگشاییلغتنامه دهخداکشورگشایی . [ ک ِش ْ وَ گ ُ ] (حامص مرکب ) فتح . کشورگیری . غلبه برمملکت دیگری . (ناظم الاطباء) : سریرش باد در کشورگشایی وثیقت نامه ٔ کشورخدایی . نظامی .نخستین در از پادشایی زنم دم از کار کشورگشایی زنم . <p
لشکرشکنیلغتنامه دهخدالشکرشکنی . [ ل َ ک َ ش ِ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل لشکرشکن . شکستن لشکر. پراکندن آن : ای به لشکرشکنی بیشتر از صد رستم ای به هشیاردلی بیشتر از صد هوشنگ . فرخی .چون ترا ندهد از آن تا تو به لشکرشکنی سر به شمشیر دهی ت