گروغلغتنامه دهخداگروغ . [ گ ُ ] (اِ) دروغ که به عربی کذب گویند. (برهان ) (آنندراج ) (جهانگیری ) : یکی دیگری زن برین هم نشان گروغ از گناه است بر سرکشان . فردوسی (از جهانگیری ).این کلمه درفهرست ولف نیامده و ظاهراً مصحف «دروغ » است .