گروکنندهلغتنامه دهخداگروکننده . [ گ ِ رَ / رُ ک ُ نَن ْ دَ / دِ ] (نف مرکب ) مرتهن . کسی که چیزی را به وام دهد و در مقابل گرو گیرد.
پراکنندهلغتنامه دهخداپراکننده . [ پ َ ک َ ن َ دَ / دِ ] (نف ) پریشان کننده . متفرق کننده . تار و مار کننده . وِلوکننده . وِلاوکننده .
مراهنلغتنامه دهخدامراهن . [ م ُ هَِ ] (ع ص ) شرطکننده . گروکننده . در گرو گذارنده . (ناظم الاطباء). نعت فاعلی است از مراهنة. رجوع به مراهنة شود.
راهنلغتنامه دهخداراهن . [ هَِ ] (ع ص ) رهن کننده . (از اقرب الموارد) (از شعوری ج 2 ورق 11). گروکننده . (آنندراج ) (مهذب الاسماء) (رشیدی ). گروستاننده . || ثابت . (متن اللغة) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). دائم