بهوغلغتنامه دهخدابهوغ . [ ب ُ ] (ع مص ) بخواب شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
باهکفرهنگ فارسی عمید۱. شکنجه؛ آزار: ◻︎دلمان چو آب بادی، تنمان بهار بادی / از بیم چشم حاسد، کش کرده باد باهک (ابوشعیب: شاعران بیدیوان: ۱۶۶).۲. مردمک چشم.
باعکلغتنامه دهخداباعک . [ ع ِ ] (ع ص ، اِ) احمق . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (تاج العروس ) (مهذب الاسماء). نادان . (ناظم الاطباء). || متهالک . (تاج العروس ).
باعقلغتنامه دهخداباعق . [ ع ِ ] (ع ص ، اِ) سخت آوازکننده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سیل بزرگ . (منتهی الارب ). توجبه ٔ بزرگ . (ناظم الاطباء). توجبه . || باران شدید و سخت .