خق خقلغتنامه دهخداخق خق . [ خ ُ خ ُ ] (ع اِ فعل ) امر است یعنی گوشوار در گوش جاریه کن . (منتهی الارب ).
خپکلغتنامه دهخداخپک . [ خ َ پ َ ] (اِ) نان بزرگ . (از برهان قاطع) (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ) (فرهنگ جهانگیری ) : آدمیا دست ز دنیا بدارچونکه ببستند ورا با تو جنگ ورنه خود این دنیا دارد ترابر سر ره چون بچگان را خپک . [ کذا؟ ]. سو
خوقلغتنامه دهخداخوق . (ع ص ، اِ) ج ِ اخوق و خوقاء.(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خوقلغتنامه دهخداخوق . [ خ َ ] (ع اِ) حلقه ٔ گوشواره . خواه زیرین باشد و یا برین ، منه : خوق اخوق ؛ حلقه ٔ فراخ .(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).