اقچهلغتنامه دهخدااقچه . [ اَ چ َ / چ ِ ] (ترکی ، اِ) آقچه . اشرفی : بیک دو بیت نود اقچه داد کافی کوربراوی من کو مدح خوان اشعار است . خاقانی .سحر بین شعر و شعرها بشکن کان طلب اقچه سوی گاز فرست .