اقطاع

'eqtā'

۱. بخشیدن مِلک یا قطعۀ زمین از جانب سلطان یا خلیفه به کسی که از درآمد آن استفاده کند.
۲. (اسم) مِلک یا قطعه زمینی که از طرف پادشاه به کسی واگذار می‌شد.
۳. (اسم) ملکی که عایدات آن برای هزینۀ قسمتی از سپاه اختصاص داده می‌شد.
۴. [عربی، جمعِ قطیع] = قطیع