لغتنامه دهخدا
بادپروا. [ پ َرْ ] (اِ مرکب ) خانه ای را گویند که بادگیر داشته باشد. (برهان ) (هفت قلزم ) (فرهنگ سروری ) (جهانگیری ) (غیاث ). خانه ای را گویند که بادگیر داشته باشد که باددر آن آید و آنرا بادخوان و بادخن و بادخون گویند. (آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به بادخوان ، بادخن و بادخون