بسنولغتنامه دهخدابسنو. [ ب ُ ](اِ) آرام یافتن بچیزی و انس گرفتن با کسی بلکه وجود او بسبب وجود چیز دیگری باشد چنانچه بعضی موحدان میگویند که وجود عالم پرتو وجود باریتعالی است ، او بذاته وجود ندارد. (مؤید الفضلاء). رجوع به بسو شود.
بشنولغتنامه دهخدابشنو. [ ب ِ ] (اِخ ) ده از دهستان انگهران بخش کهنوج شهرستان جیرفت . آب از رودخانه . محصول آنجا خرما. شغل اهالی آن زراعت . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).
بشنُوگویش خلخالاَسکِستانی: bašnav دِروی: b.ašnav شالی: bašnav کَجَلی: b.ašnav کَرنَقی: bašnav کَرینی: bašnav کُلوری: bašnav گیلَوانی: bašnav لِردی: bašnav
بشنُوگویش کرمانشاهکلهری: bešenaw/ bežnaw گورانی: bešenaw/ bežnaw سنجابی: bešenaw/ bežnaw کولیایی: bešenaw/ bežnaw زنگنهای: bešenaw/ bežnaw جلالوندی: bešenaw/ bežnaw زولهای: bešenaw/ bežnaw کاکاوندی: bešenaw/ bežnaw هوزمانوندی: bešenaw/ bežnaw
حسن بسنویلغتنامه دهخداحسن بسنوی . [ ح َ س َ ن ِ ب ُ ن َ ] (اِخ ) آق حصاری ، ملقب به ملا کافی . او راست : نورالیقین که در 1014 هَ . ق . به پایان رسانیده است .
حسین بسنویلغتنامه دهخداحسین بسنوی . [ ح ُ س َ ن ِ ب ُ ن َ ] (اِخ ) معروف به حسین افندی رئیس الکتاب روم و درگذشته ٔ 1054 هَ . ق . او راست : بدایع الوقایع» در تاریخ عثمانی به ترکی . (هدیة العارفین ج 1 ص 322