خزلهلغتنامه دهخداخزله . [ خ ُ زَ ل َ ] (ع ص ) کسی که شخصی را از آنچه می خواهد منع کند. (از منتهی الارب ).
خزلهلغتنامه دهخداخزله . [ خ ُ ل َ ] (ع اِمص ) شکستگی پشت . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || افکندن الف از متفاعلن و ساکن شدن تای آن . (از ناظم الاطباء).
خجلهلغتنامه دهخداخجله . [ خ َ ل َ / ل ِ ] (اِ) کلمه ٔ دیگری بوده است در تداول فارس از خجلت : از رشک هر جویی از آن دجله غرق خجله . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 13).
خجلیلغتنامه دهخداخجلی . [ خ َ ج ِ ] (حامص ) شرم . حیاء. شرمندگی . خجلت . (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) : شکر نخواهد وگرتو شکرش گویی از خجلی روی او شود چو طبرخون . فرخی .تا بهنگام خواندن نامه خجلی نایدت بروز نشور. <p class="a
خیزلیلغتنامه دهخداخیزلی . [ خ َ زَ لا ] (ع اِ) نوعی از رفتار با تبختر که در آن تفکک اعضاء باشد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). خیزل .
اخزللغتنامه دهخدااخزل . [ اَ زَ ] (ع ص ) شکسته پشت . || شتر که همه ٔ کوهان وی رفته باشد. || اعرج . || (اصطلاح عروض ) شعری که در آن خُزله باشد. مخزول . و رجوع به خَزْل و خُزْلة شود.
شکستگیلغتنامه دهخداشکستگی . [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (حامص ) حالت و چگونگی شکسته .کسر. شکستن . تکسر. خنث . (یادداشت مؤلف ). کسر و انکسار. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) : چون زمین بر شکستگی است چراآسمان بی تفاوتست و فطور. <