رخشانلغتنامه دهخدارخشان . [ رُ ] (نف ) رَخْشان . رخشا. (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (از برهان ). صفت فاعلی است از رخشیدن با معنی مبالغه در مفهوم فروزان . (از شعوری ج 2 ص 12). تابان . روشن . (از برهان ) (رشیدی
رخشانلغتنامه دهخدارخشان . [ رَ ] (نف ) رُخْشان . صفت فاعلی حالی از رخشیدن . تابان و روشن و درخشان . (ناظم الاطباء). صفت مشبهه از رخشیدن . (فرهنگ نظام ) : نشسته بر او شهریاری چو ماه ز یاقوت رخشان به سر بر کلاه . فردوسی .بدو گفت شاپور
هفت رخشانلغتنامه دهخداهفت رخشان . [ هََ رَ ] (اِ مرکب ) کنایه از هفت کوکب است که سبعه ٔ سیاره باشد. (برهان ).
سرای هفت رخشانلغتنامه دهخداسرای هفت رخشان . [ س َ ی ِ هََ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (برهان ) (آنندراج ).
رخشانیلغتنامه دهخدارخشانی . [ رَ / رُ ] (حامص ) حالت رخشان . صفت رخشان . رخشندگی . درخشندگی . تابناکی . تابندگی . تلألؤ. لمعان .درخشانی . بریق . براق . (یادداشت مؤلف ) : فروتر ز کیوان ترا اورمزدبه رخشانی لاله اندر فرزد. <p
رخشاندنلغتنامه دهخدارخشاندن . [ رَ / رُ دَ ] (مص ) رخشانیدن . تابانیدن . درخشانیدن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به رخشان و رخشانیدن و رخشیدن شود.
رخشانیلغتنامه دهخدارخشانی . [ رَ / رُ ] (حامص ) حالت رخشان . صفت رخشان . رخشندگی . درخشندگی . تابناکی . تابندگی . تلألؤ. لمعان .درخشانی . بریق . براق . (یادداشت مؤلف ) : فروتر ز کیوان ترا اورمزدبه رخشانی لاله اندر فرزد. <p
رخشانیدنلغتنامه دهخدارخشانیدن . [ رَ /رُ دَ ] (مص ) رخشاندن . درخشانیدن . تاباندن . تابانیدن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به رخشان و رخشاندن شود.
رخشاندنلغتنامه دهخدارخشاندن . [ رَ / رُ دَ ] (مص ) رخشانیدن . تابانیدن . درخشانیدن . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به رخشان و رخشانیدن و رخشیدن شود.
رخشانیلغتنامه دهخدارخشانی . [ رَ / رُ ] (حامص ) حالت رخشان . صفت رخشان . رخشندگی . درخشندگی . تابناکی . تابندگی . تلألؤ. لمعان .درخشانی . بریق . براق . (یادداشت مؤلف ) : فروتر ز کیوان ترا اورمزدبه رخشانی لاله اندر فرزد. <p
رخشانیدنلغتنامه دهخدارخشانیدن . [ رَ /رُ دَ ] (مص ) رخشاندن . درخشانیدن . تاباندن . تابانیدن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به رخشان و رخشاندن شود.
درخشانلغتنامه دهخدادرخشان . [ دُ / دَ / دِ رَ ] (نف ) درفشان . درخشنده . رخشان . تابان .روشنی دهنده . (برهان ). لرزان و تابان . (غیاث ) (آنندراج ). لامع. نوربخش . ضیاپاش . (ناظم الاطباء). در حال درخشیدن . ابلج . بارق . براق . ب
سرای هفت رخشانلغتنامه دهخداسرای هفت رخشان . [ س َ ی ِ هََ رَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آسمان . (برهان ) (آنندراج ).
نادرخشانلغتنامه دهخدانادرخشان . [ دُ / دِ رَ ] (ص مرکب ) که درخشنده و تابناک نباشد. که درخشش و جلا نداشته باشد. مقابل درخشان . رجوع به درخشان شود.
فرخشانلغتنامه دهخدافرخشان . [ ف َ رَ ] (اِخ ) از قرای بخاراست . (سمعانی ). فرخشا. رجوع به فرخشا شود.
هزاررخشانلغتنامه دهخداهزاررخشان . [ هََ / هَِ زارْ، رَ ] (اِ مرکب ) گیاهی است که میوه ٔ آن مانند خوشه ٔ انگور و پوست آن سطبر است و در دباغت به کار آید. (آنندراج ). مصحف هزارجشان . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). هزارافشان . (برهان ). هزارجشان . هزارکشان . رجوع به هزارکشا