لغتنامه دهخدا
شیر خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) مکیدن شیر. (ناظم الاطباء). رضع. (دهار). مکیدن شیر از پستان . رضاعت . خوردن طفل و جز او شیر را. (یادداشت مؤلف ): ملج ؛ شیر خوردن کودک . ملق ؛ شیر خوردن شتربچه . (تاج المصادر بیهقی ). دغل ؛ شیر خوردن