لغتنامه دهخدا
شگن . [ ش ُ گ ُ ] (اِ) شگون . فال نیک . (ناظم الاطباء). مخفف شگون است که به فال نیک برداشتن و به میمنت دانستن چیزها باشد، مانند: پرواز مرغان و حرکات وسکنات آدمیان ، وحوش و امثال ایشان . (از برهان ) (از غیاث ). و این مفرس سُگن باشد مرکب از لفظ «سو» که به هندی نیک است و «گن » ب