فکه

fakke

معنی

هشت ستاره به ‌شکل قدح که پس از سماک رامح قرار دارد؛ کاسۀ درویشان؛ سفرۀ درویشان؛ کاسۀ یتیمان؛ سفرۀ یتیمان؛ اکلیل شمالی؛ قصعةالمساکین.

جست‌وجوی دقیق

فکه

لغت‌نامه دهخدا

فکه . [ ف َ ک َه ْ ] (ع ص ) میوه خوار. || مرد خوش طبع بسیارخنده . || خنده زنان سخنگوی با یاران . || فیرنده و نازنده . || مرد غیبت دوست مردم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فکه

لغت‌نامه دهخدا

فکه . [ ف َ ک َه ْ] (ع مص ) خوش طبع و خوش منش گردیدن . || بشگفت آمدن از چیزی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فکه

لغت‌نامه دهخدا

فکه . [ ف َک ْ ک َ ] (اِخ ) نام یکی از پاسگاههای مرزی ایران و عراق ، واقع در بخش موسیان شهرستان دشت میشان است که سکنه ٔ آن مرزداران و کارکنان گمرک اند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

فکه

جست‌وجوی هم‌آوا

فقح

فقح . [ ف َ ] (ع مص ) چشم بازکردن بچه ٔ سگ . || بر شرم کسی زدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سفوف ساختن چیزی را. (منتهی الارب ). و لغت یمانی است . (از اقرب الموارد). || شکوفه برآوردن گیاه و با غوره ٔ رنگین گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فقع

لغت‌نامه دهخدا

فقع. [ ف َ ] (ع مص ) سخت زرد گردیدن . || زرد بی آمیغ شدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فرسودن کسی را سختی های زمانه . (منتهی الارب ). هلاک کردن . (از اقرب الموارد.) || بالیدن کودک و جنبیدن . || از گرمی مردن . || دزدیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد.) || تیز دادن

فقع

لغت‌نامه دهخدا

فقع. [ ف َ / ف ِ ] (ع اِ) نوعی از سماروق سپید نرم . ج ِ فقعة. (منتهی الارب ). و آن بیشتر در جاهای نمناک و دیوارهای حمام و زیر خمهای شراب روید. گویند هرکه آن را در جنابت بخورد نسل وی منقطع شود. (برهان ).

فقع

لغت‌نامه دهخدا

فقع. [ ف َ ق َ ] (ع مص )سخت سرخ گردیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

فقع

لغت‌نامه دهخدا

فقع. [ ف ُ ] (ع ص ، اِ) ج ِ افقع. (منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

فکه پله

گویش مازنی

باد کردن پلک چشم

جست‌وجوی متن

قصعة المساکین

فرهنگ فارسی عمید

= فکه

نسقان

لغت‌نامه دهخدا

نسقان . [ ن َ س َ / ن َ ] (اِخ ) دو ستاره اند که نزدیک فکة - که کاسه ٔ درویشان است - ظاهر شوند، یکی یمانی است و دیگری شامی . (از منتهی الارب ).

برطیس

لغت‌نامه دهخدا

برطیس . [ ] (معرب ، اِ) یونانی ، بمعنی محیط. (مفاتیح ). فکه ٔ بزرگی است از آلات حیل در داخل او محوری که بدان سنگینی ها بردارند. (یادداشت مؤلف ).

کاسه ٔ شکسته

لغت‌نامه دهخدا

کاسه ٔ شکسته . [ س َ / س ِ ی ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِخ ) کاسه ٔ درویشان . فکه . اکلیل شمالی .قصعة المساکین . و رجوع به هر یک از این مواد شود.

فکة

لغت‌نامه دهخدا

فکة. [ ف َک ْ ک َ ] (ع اِمص ) گولی . || سستی . || (مص ) گول گردیدن و سست شدن . (منتهی الارب ). الحمق فی استرخاء.(از اقرب الموارد). رجوع به فک ، فکوک و فکاک شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

فکه پله

گویش مازنی

باد کردن پلک چشم

جست‌وجوی هم‌قافیه

متفکه

لغت‌نامه دهخدا

متفکه . [ م ُ ت َ ف َک ْ ک ِه ْ ] (ع ص ) به شگفت آینده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). متعجب و آشفته و حیران و نادم و پشیمان . (ناظم الاطباء).

لفکه

لغت‌نامه دهخدا

لفکه . [ ] (اِخ ) نام قصبه ٔ مرکز ناحیتی به همین نام در سنجاق ارطغرل از ولایت خداوندگار در فضای مرکزی سنجاق مذکور، واقع در 36هزارگزی شمال بیله جک است . در ساحل چپ نهر سقریه ، کنار خط آهنی که از حیدرپاشا به آنقره میرود و <span class="hl" dir="

کرفکه

لغت‌نامه دهخدا

کرفکه . [ ک َ رَ ف َ ک َ / ک ِ ] (اِ) کرفک . زره جنگی . (فرهنگ فارسی معین ) : از نقود و جواهر و تاج و کمر مرصع و اقمشه ٔ زرنگار عراقی و رومی و فرنگی و چینی و خطایی و اسلحه و یراق از کرفکه و زره تنگ حلقه ٔ داودی ... (عا

منجفکه

لغت‌نامه دهخدا

منجفکه . [ م ُ ج َ ک ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان سوس است که در بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز واقع است و 295 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

مفکه

لغت‌نامه دهخدا

مفکه . [ م ُ ک ِه ْ ] (ع ص ) ناقة مفکه ؛ شتر ماده که شیرش دفزک و سطبر باشد و چنین است ناقة مفکهة. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

درپیوند

بیشتر بدانید

فکه

fakke

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

گویش مازنی

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

گویش مازنی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا