لغتنامه دهخدا
معاورة. [ م ُ وَ رَ ] (ع مص ) عاریت دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آن که چیزی گاه این را گیرد و گاه آن . (تاج المصادر بیهقی ). همدیگر به نوبت گرفتن چیزی را.(منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || راست بکردن ترازوها و پیمانه ها با
