مقبرهلغتنامه دهخدامقبره . [ م َ ب َ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) گور. || محل گور. (ناظم الاطباء). مقبرة. گورگاه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || گنبد یا عمارتی که بالای بعضی از قبور سازند.
مقبرهفرهنگ فارسی معین(مَ بَ رَ یا رِ) [ ع . مقبرة ] (اِ.) 1 - گور. 2 - در فارسی عمارتی که روی قبر سازند.
مقبرةلغتنامه دهخدامقبرة. [ م َ ب َ / ب ِ رَ / م َ ب ُ رَ / م ِ ب َ رَ ] (ع اِ) گورستان . ج ، مقابر. (مهذب الاسماء) (دهار) (منتهی الارب ) (آنندراج ). موضع قبور. (اقرب الموارد). محل گور. (ناظم ا
مکبرةلغتنامه دهخدامکبرة. [ م َ ب َ رَ / م َ ب ُ رَ ] (ع اِمص ) بزرگ سالی . (منتهی الارب ). کلان سالی . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مَکبِر شود.
باب المقبرهلغتنامه دهخداباب المقبره . [ بُل ْ م َ ب َ رَ ] (اِخ ) محله و دروازه ای است به بغداد. (تجارب الامم چ عکسی لیدن ج 21 ص 412).