میرآخورلغتنامه دهخدامیرآخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) میرآخر. جَشّار. (منتهی الارب ). داروغه ٔ اصطبل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (غیاث ). آخور سالار. رئیس اصطبل و مهتران . امیرآخور. (یادداشت مؤلف ) : هندوی میرآخورش
میرآخورلغتنامه دهخدامیرآخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان قزل گچیلو بخش ماه نشان شهرستان زنجان ، واقع در 9هزارگزی جنوب خاوری ماه نشان با 130 تن جمعیت . آب آن از رود قزل اوزن و راه آ
قاسم میرآخورلغتنامه دهخداقاسم میرآخور. [ س ِ م ِ خُر ] (اِخ ) یکی از مقربان و ملازمان سلطان ظهیرالدین محمد بابر متوفی 937 هَ . ق . است . (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 261).
قلعه میرآخورلغتنامه دهخداقلعه میرآخور. [ ق َ ع َ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سامسن شهرستان ملایر، واقع در 33هزارگزی جنوب باختری شهر ملایر و 14هزارگزی باختر راه شوسه ٔ ملایر به بروجرد. موق
باغ میراخورلغتنامه دهخداباغ میراخور. [ غ ِ خ ُ ] (اِخ ) از آثاردوره ٔ صفوی در شهر اسپاهان است . (یادداشت مؤلف ).
علی میرآخورلغتنامه دهخداعلی میرآخور. [ ع َ ی ِ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) (امیر...) وی از امرای ابوالغازی سلطان حسین میرزا بود و در سال 874 هَ . ق . با وی در جنگ با میرزا یادگار محمد شرکت داشت . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج <span class="h
میرآخورباشیلغتنامه دهخدامیرآخورباشی . [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) (میر + آخور + باشی که کلمه ٔ ترکی است به معنی سر) سردار کارکنان اصطبل پادشاهی . (غیاث )(آنندراج ). امیرآخورباشی . و رجوع به میرآخور شود.
میرآخوریلغتنامه دهخدامیرآخوری . [ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) صفت و پیشه و شغل میرآخور. اصطبل سالاری : کز پی میرآخوری در پایگاه رخش اوآخشیجان جان رستم را مکرر ساختند. خاقانی .میرآخوری تو چرخ را کارکاه
قاسم میرآخورلغتنامه دهخداقاسم میرآخور. [ س ِ م ِ خُر ] (اِخ ) یکی از مقربان و ملازمان سلطان ظهیرالدین محمد بابر متوفی 937 هَ . ق . است . (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 261).
قلعه میرآخورلغتنامه دهخداقلعه میرآخور. [ ق َ ع َ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سامسن شهرستان ملایر، واقع در 33هزارگزی جنوب باختری شهر ملایر و 14هزارگزی باختر راه شوسه ٔ ملایر به بروجرد. موق
علی میرآخورلغتنامه دهخداعلی میرآخور. [ ع َ ی ِ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) (امیر...) وی از امرای ابوالغازی سلطان حسین میرزا بود و در سال 874 هَ . ق . با وی در جنگ با میرزا یادگار محمد شرکت داشت . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج <span class="h
میرآخورباشیلغتنامه دهخدامیرآخورباشی . [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ مرکب ) (میر + آخور + باشی که کلمه ٔ ترکی است به معنی سر) سردار کارکنان اصطبل پادشاهی . (غیاث )(آنندراج ). امیرآخورباشی . و رجوع به میرآخور شود.
میرآخوریلغتنامه دهخدامیرآخوری . [ خوَ / خ ُ ] (حامص مرکب ) صفت و پیشه و شغل میرآخور. اصطبل سالاری : کز پی میرآخوری در پایگاه رخش اوآخشیجان جان رستم را مکرر ساختند. خاقانی .میرآخوری تو چرخ را کارکاه
قاسم میرآخورلغتنامه دهخداقاسم میرآخور. [ س ِ م ِ خُر ] (اِخ ) یکی از مقربان و ملازمان سلطان ظهیرالدین محمد بابر متوفی 937 هَ . ق . است . (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 261).
قلعه میرآخورلغتنامه دهخداقلعه میرآخور. [ ق َ ع َ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) دهی است از دهستان سامسن شهرستان ملایر، واقع در 33هزارگزی جنوب باختری شهر ملایر و 14هزارگزی باختر راه شوسه ٔ ملایر به بروجرد. موق
امیرآخورلغتنامه دهخداامیرآخور. [ اَ خ ُ ] (اِ مرکب ) داروغه ٔ اسپان . (آنندراج ). رئیس اصطبل . رئیس اصطبل سلطنتی . در شاهنامه اشاره ای باین شغل هست : بیامد پر از آب چشم اردشیربر آن آخور تازی اسبان امیر.
علی میرآخورلغتنامه دهخداعلی میرآخور. [ ع َ ی ِ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) (امیر...) وی از امرای ابوالغازی سلطان حسین میرزا بود و در سال 874 هَ . ق . با وی در جنگ با میرزا یادگار محمد شرکت داشت . رجوع به حبیب السیر چ خیام ج <span class="h