نشکردهلغتنامه دهخدانشکرده . [ ن َ ش ِ ک َ دَ / دَ / ن َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) ناشکرده . مقابل شکرده . رجوع به شکرده شود.
نشکردهلغتنامه دهخدانشکرده .[ ن ِ ک ِ دَ / دِ / ن ِ ک َ دَ / دِ ] (اِ) دست افزار کفشدوز و موزه دوز. (لغت فرس اسدی ص 507) (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (حاشیه ٔ
نشکردهفرهنگ فارسی عمید۱. ابزار آهنی دمتیز که با آن چرم را میبرند یا پشت چرم و تیماج را با آن میتراشند؛ شفره؛ گزن: ◻︎ به نشکرده ببرید زن را گلو / تفو بر چنین ناشکیبا تفو (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۱۰۵).۲. نیشتر حجام.
نشکردهفرهنگ فارسی معین(نِ کَ دِ) (اِ.) شفره ، گزن ، ابزار دم تیزی که با آن چرم را می برند یا پشت پوست و چرم را با آن می تراشند.
بینطلغتنامه دهخدابینط. [ ی َ ] (ع اِ) بافنده و نشکرده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نساج (در لهجه ٔ مردم یمن ). (از تاج العروس ).
جلدگریلغتنامه دهخداجلدگری . [ج ِ گ َ ] (حامص مرکب ) عمل جلدگر. صحافی : گمان برم که به ورّاقی و به جلدگری ز کلک و گهزن و سنگ تراش و نشکرده .سوزنی .
تفوفرهنگ فارسی عمید= تف: ◻︎ به نشکرده ببرید زن را گلو / تفو بر چنین ناشکیبا تفو (ابوشکور: شاعران بیدیوان: ۱۰۵). Δ در مقام تحقیر، نفرین، سرزنش و دشنام دربارۀ کسی میگویند.