پیازاولغتنامه دهخداپیازاو. [ اَ ] (اِ مرکب ) غذائی مرکب از پیاز و آب و روغن یا پیه و گاه با مغز گردکان . پیازآب . په پیاز. اشکنه . رجوع به پیازو شود.
هجاگولغتنامه دهخداهجاگو. [ هَِ ] (نف مرکب ) هجاگوی . هجوکننده . هجاگوینده . دشنام دهنده در شعر. شاعری که در شعر مردم را به باد استهزاء گیرد. هجاء : «جهنمی هجاگو عبید زاکانی ».(یادداشت مؤلف ).
حجاةلغتنامه دهخداحجاة. [ ح َ ] (ع اِ) یک حجا. یک حباب .یکی کوپله . یکی از سوارگان آب . حَجا. || خوانندگی و ترنم که به آهستگی کنند. (منتهی الارب ).
پیازولغتنامه دهخداپیازو. [ زَ ] (اِ مرکب ) مرکب از پیاز= بصل و اَو = آب . طعامی که آن را اشکنه گویند. اشکنه . پِه پیاز. طعامی مرکب از آب و پیاز داغ و پیه یا روغن . رجوع به پیازاو شود.