لغتنامه دهخدا
چارپای . (اِ مرکب ) هر حیوانی که دارای چهار دست و پا باشد. چارپا. چاروا. ذوات الاربع || مرکب سواری چون اسب و استر و خر و شتر و امثال آن . ستور. نعم . بهیمه . ماشیه . مال : سکندر بدو گفت تاریک جای بدو اندرون چون رود چارپای . <p class="author