کرتهلغتنامه دهخداکرته . [ ک َ ت َ / ت ِ ] (اِ) قطعه ٔ زمین زراعت کرده . (آنندراج ). قطعه ٔ زمین زراعت کرده و سبزی کاشته . (برهان ) (ناظم الاطباء). کرد. کردو. کرز. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). رجوع به کَرت ، کرد، کردو و کرز شود.
کرتهلغتنامه دهخداکرته . [ ک ِ ت َ / ت ِ ] (اِ) علفی باشد که از آن جاروب سازند. (برهان ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). رجوع به کُربه شود. || گیاهی بود پرخار و درشت ، اشترخارش گویند که آن را اشتر خورد. (لغت فرس اسدی ). درخت کوچک خاردار که آن را اشترخار گویند. (
کرتهلغتنامه دهخداکرته . [ ک ُ ت َ / ت ِ] (اِ) به معنی پیراهن و معرب آن قرطه است و به عربی قمیص گویند. (برهان ). پیراهن و این فارسی ماوراءالنهر است . قرطق و قرطه معرب آن است . (از آنندراج ) . جامه ای که زیر جامه ها پوشند. قبای یک لا. بغلطاق . قبا. کرتک . پیرهن
کرتهفرهنگ فارسی عمید۱. پیراهن.۲. نیمتنه: ◻︎ بر او گشت گریان و رخ را بخست / همه کرته بدرید و او را ببست (فردوسی: ۳/۹۱).
کرتعلغتنامه دهخداکرتع. [ ک َ ت َ ] (ع ص ) پست قامت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
کرثئةلغتنامه دهخداکرثئة. [ ک ِ / ک َ ث ِ ءَ ] (ع اِ) گیاه گرد فراهم آمده ٔ انبوه درهم پیچیده . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
قرثعلغتنامه دهخداقرثع. [ ق َ ث َ ] (اِخ ) نام مردی است بسیارسؤال . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
قرثعلغتنامه دهخداقرثع. [ ق َ ث َ ] (ع ص ) زن بی باک کم شرم . || زن گول . || زنی که در یک چشم سرمه کشد. || زنی که پیراهن یا چادر باژگونه پوشیده باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). زنی که پیراهن را واژگونه پوشد. (ناظم الاطباء). || مرد ناکس . || (اِ) شترمرغ . || شیر بیشه . || جانورکی است دریائی
چم کرتهلغتنامه دهخداچم کرته . [ چ َ ک ِ ت ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان زیدون بخش حومه ٔ شهرستان بهبهان که در 45 هزارگزی جنوب بهبهان و 6 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ آغاجاری به بهبهان واقع است . دشت و گرمسیر است و <span class="hl" dir="lt
کرته ٔ دشتیلغتنامه دهخداکرته ٔ دشتی . [ ک ِ ت َ / ت ِ ی ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کرته ٔمریم . (مهذب الاسماء). گیاهی است خوشبوی و آن را به عربی اِذخِر گویند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گورگیاه . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به اذخر شود.
کرته ٔ دشتیلغتنامه دهخداکرته ٔ دشتی . [ ک ِ ت َ / ت ِ ی ِ دَ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کرته ٔمریم . (مهذب الاسماء). گیاهی است خوشبوی و آن را به عربی اِذخِر گویند. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گورگیاه . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به اذخر شود.
چم کرتهلغتنامه دهخداچم کرته . [ چ َ ک ِ ت ِ ] (اِخ ) دهی از دهستان زیدون بخش حومه ٔ شهرستان بهبهان که در 45 هزارگزی جنوب بهبهان و 6 هزارگزی جنوب راه شوسه ٔ آغاجاری به بهبهان واقع است . دشت و گرمسیر است و <span class="hl" dir="lt
واکرتهلغتنامه دهخداواکرته . [ ک ِ رِ ت َ ] (اِخ ) اسم قدیم کشور کابل است ، در بند اول فرگرد نهم وندیداد آمده : «در هفتمین کشوری که اهورامزدا بیافرید واکرته می باشد اهریمن بدکنش در آنجا خنه ئیتی پری را که به گرشاسب پیوست بیافرید». (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص