کفیدنلغتنامه دهخداکفیدن . [ ک َ دَ ] (مص ) ترکیدن و شکافتن و از هم باز شدن .(برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ترکیدن . (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ). از هم بازشدن .شکافته شدن : کفیدش دل از غم چویک کفته نارکفیده شود سنگ تیمارخوار. رودکی .
کفیدنفرهنگ فارسی عمیدشکافتن؛ از هم باز شدن؛ ترکیدن؛ کفتن؛ کفتیدن: ◻︎ تا گلستانشان سوی تو بشکفد / میوههای پخته بر خود واکفد (مولوی: ۳۴۸).
قفدانلغتنامه دهخداقفدان . [ ق َ ف َ ] (معرب ، اِ) خریطه ٔعطار. (مهذب الاسماء). غلاف سرمه دان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || کیسه ٔ چرمین که در آن خوشبوی و جز آن نهند. فارسی معرب است . (منتهی الارب ).
قفدانفرهنگ فارسی معین(قَ) [ معر. ] (اِ.) 1 - غلاف سرمه دان . 2 - کیسة چرمین که در آن عطریات و جز آن نهند.
احثارلغتنامه دهخدااحثار. [ اِ ] (ع مص ) کفیدن شکوفه ٔ خرما پیش از غوره گردیدن دانه ٔ وی . (منتهی الارب ).
انحضاجلغتنامه دهخداانحضاج . [ اِ ح ِ ] (ع مص ) برافروخته شدن از خشم . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). ملتهب شدن از خشم . (از اقرب الموارد). || منبسط گردیدن . فراخ شدن شکم و کفیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). فراخ و متسع شدن شکم . (از اقرب الموارد).
تجوخلغتنامه دهخداتجوخ . [ ت َ ج َوْ وُ ] (ع مص ) ریزیده شدن چاه . (تاج المصادر بیهقی ). ریخته شدن کناره های چاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). || کفیدن و جاری گردیدن ریم قرحه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). منفجر شدن قرحه . (اقرب الموارد) (قطر المحیط).
بشکافتنلغتنامه دهخدابشکافتن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) ترکیدن . کفیدن . چاک شدن . شکافته شدن . تفتیق . (زوزنی ). تفلیق . (زوزنی ). انشقاق . تشقیق . رجوع بشکافتن شود : می خورم تا چو مار بشکافم می خورم تا چو خی برآماسم . ابوشکور.هر آنکس که آوا
شکفیدنلغتنامه دهخداشکفیدن . [ ش ِ ک ُ دَ ] (مص ) بشکفیدن . آماسیدن . || شکفتن . شکفته گردیدن . (ناظم الاطباء). کنایه از شگفته و خندان شدن : چو نامه بر سام نیرم رسیدز شادی رُخش همچو گل بشکفید. فردوسی .سکندر چو او را بدینگونه دیدز
واکفیدنلغتنامه دهخداواکفیدن . [ ک َ دَ ] (مص مرکب ) چاک دادن و شکافتن میوه های رسیده و جز آن . (ناظم الاطباء). شکافتن . کفته شدن . شکافتن و ترکیدن پوست میوه : تا گلستانشان سوی تو بشکفدمیوه های پخته بر خود واکفد. مولوی .ز آنکه چون مغزش
واکفیدنلغتنامه دهخداواکفیدن . [ ک ُ دَ ] (مص مرکب ) آب در گلو شکستن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به واکفتیدن شود.
شکفیدنفرهنگ فارسی عمید۱. شکفتن؛ شکفته شدن.۲. باز شدن غنچه.۳. [مجاز] باز شدن لبها هنگام تبسم؛ خندان شدن: ◻︎ چو سلطان نظر کرد او را بدید / ز دیدار او همچو گل بشکفید (سعدی: لغتنامه: شکفیدن).
واکفیدنفرهنگ فارسی عمیدشکافته شدن؛ ترکیدن و باز شدن پوست میوه: ◻︎ تا گلستانشان سوی تو بشکفد / میوههای پخته بر خود واکفد (مولوی۱: ۳۵۳).