چاکدارلغتنامه دهخداچاکدار. (نف مرکب ) شکافته . دریده . پاره . عضوی یا جامه ای که شکافتگی و بریدگی داشته باشد. || ترکیده . کفیده .
اقدارلغتنامه دهخدااقدار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ قَدَر، بمعنی فرمان و حکم و اندازه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ج ِ قِدْر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به قدر شود.
اقدارلغتنامه دهخدااقدار. [ اِ ] (ع مص ) توانا گردانیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
اقذارلغتنامه دهخدااقذار. [ اَ ] (ع اِ) ج ِ قذر. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). رجوع به قذر شود.