پاهنگهلغتنامه دهخداپاهنگه . [ هََ گ َ / گ ِ ] (اِ مرکب ) کفش و پای افزار. || پابرنجن . پااورنجن . خلخال . (برهان ). || پوزار و صاحب فرهنگ رشیدی گوید:پاهنگه ، پای برنجن و کفش . فردوسی گوید : بدستان و دستینه در راز شدبآهنگ پاهنگه د
احنةلغتنامه دهخدااحنة. [ اَ ح ِن ْ ن َ ] (ع اِ) ج ِ حَنین . || نامهای جمادی الاولی و جمادی الاَّخرة بجاهلیت .
اهنعلغتنامه دهخدااهنع. [ اَ ن َ ] (ع ص ، اِ) پست گردن و خمیده قامت کوتاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آنکه گردن وی فرونشسته بود. (از تاج المصادر بیهقی ). هامون گردن . (خلاص ). || آنکه بر زین درست نتواند نشست و بچپ و راست مایل باشد. || پسر زن گرامی نژاد که از بنده ٔ آزاد زاده با