احضرلغتنامه دهخدااحضر. [ اَ ض َ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از حضور: وقد تورک علی هذا قبل هؤلاء قوم ٌ، کانوا احدّ انیاباً و احضر اسباباً و اعظم اقداراً... فلم یثّم لهم ما ارادوه . (قفطی ).- امثال : اَحضَر من التراب . (مجمع الأمثال میدانی
احضردیکشنری عربی به فارسیتوجه کردن , مواظبت کردن , گوش کردن (به) , رسيدگي کردن , حضور داشتن (در) , در ملا زمت کسي بودن , همراه بودن (با) , درپي چيزي بودن , از دنبال امدن , منتظرشدن , انتظار کشيدن , انتظار داشتن
احدرلغتنامه دهخدااحدر. [ اَ دَ ] (ع ص ) کسی که یک را دو بیند. احول . لوچ . کاج . دوبین . || آنکه رانش پرگوشت و اعلای بدن وی باریک باشد. (و این صفت نیک اسب است ) . || پرگوشت : احدر من ضب . مؤنث : حَدْراء. ج ، حُدر.
احذرلغتنامه دهخدااحذر. [ اَ ذَ ] (ع ن تف ) ترسنده تر. || هوشیارتر. دوراندیش تر. حزوم تر.- امثال : احذر من ذئب ؛ حازم تر از گرگ . قالوا انه یبلغ من شدة احترازه ان یراوح بین عینیه اذا نام فیجعل احدیهما منطبقة نائمة و الاخری مفتوحة حارسة
اهدرلغتنامه دهخدااهدر. [ اَ دَ ] (ع ص ) شکم آماسیده . (آنندراج ): جوف اهدر؛ شکم آماسیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
اعذرلغتنامه دهخدااعذر. [ اَ ذَ ] (ع ن تف ) نعت تفضیلی از عذر. معذورتر: و ضم الیه [ الی کتاب العروض ] باباً فی علم القوافی ... و لم اره کبیر عمل و لو نسخ کتاب ابی الحسن الاخفش لکان اعذر عندی . (معجم الادباء یاقوت ج 2 ص 76).<br
ماحضرلغتنامه دهخداماحضر. [ ح َ ض َ ] (ع اِ مرکب ) آنچه که حاضر شده . در فارسیان اسم طعام قلیل بی تکلف که موجود و حاضر باشد لهذا به لحاظ اسمیت یای تنکیر در آخر آورده ماحضری می گویند و الا یای تنکیر در آخر فعل ماضی چه معنی دارد بخلاف لفظ مادام که از جهت ماء مصدریه اسمی شده برای تعیین وقت چیزی بر
ماحضرفرهنگ فارسی عمید۱. آنچه حاضر و موجود است.۲. [مجاز] غذای حاضر و موجود؛ خوراک ساده؛ حاضری.۳. (قید) [مجاز] بربدیهه؛ ارتجالاً: ◻︎ گرچه صدرت منشٲ شعر است و جای شاعران / گفتمت من نیز شعری بیتکلف ماحضر (سنائی۲: ۱۷۲).
ماحضرفرهنگ فارسی معین(حَ ضَ) [ ع . ] (اِ.) 1 - آنچه که حاضر و موجود است .2 - خوراک ساده ، غذای آماده و حاضر.