استعتابلغتنامه دهخدااستعتاب . [ اِ ت ِ ] (ع مص ) از کسی خواستن که ترا خشنود کند. (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). طلب رضاجوئی کردن از کسی . || آشتی خواستن . (تاج المصادر بیهقی ). آشتی و صلح خواستن . (زوزنی ). || بخشیدن رضا و خشنودی کسی را: استعتبه ؛ بخشید اورا رضا. || آرزو کردن چیزی . و منه قوله ت
استحطابلغتنامه دهخدااستحطاب . [ اِت ِ ] (ع مص ) استحطاب عنب ؛ محتاج شدن درخت تاک که ببرند سرهای وی و هَرَس کنند آنرا. (از منتهی الارب ).
استطیابلغتنامه دهخدااستطیاب . [ اِ ت ِطْ ] (ع مص ) استطابه . پاکی جستن . || پاکی یافتن . استنجا کردن بشستن یا بمسح حجر. || موی زهار ستردن . || آب شیرین خواستن . (منتهی الارب ).
مستعتبلغتنامه دهخدامستعتب . [ م ُ ت َ ت َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استعتاب . || (اِمص ) استرضاء: ما بعدالموت مستعتب ؛ یعنی استرضا. (اقرب الموارد). رجوع به استعتاب شود.
مستعتبلغتنامه دهخدامستعتب . [ م ُ ت َ ت ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استعتاب . رضا و خوشنودی خواهنده از کسی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || رضادهنده و راضی کننده کسی را. (اقرب الموارد). رجوع به استعتاب شود.
آشتیلغتنامه دهخداآشتی . (اِ) (از پهلوی آشتیه ) دوستی از نو کردن . ترک جنگ . رنجشی را از کسی فراموش کردن . صلح . مصالحه . سلم . مسالمه . موادعه . هدنه . مهادنه . سازش . مقابل جنگ و پنداشتی و حرب : چو از آشتی شادی آید بچنگ خردمند هرگز نکوشد بجنگ . <p class="a