استوائیلغتنامه دهخدااستوائی . [ اُ ت ُ ] (ص نسبی ) منسوب به استوا، کوره ٔ نیشابور. گروهی از علماء بدین نسبت شهرت دارند از آن جمله ابوجعفر محمدبن بسطام بن الحسن الاستوائی متولی قضاء نیشابور، متوفی بسال 432 هَ .ق . و عمربن عقبة الاستوائی النیشابوری از اصحاب عبداﷲب
پاشیتوآلغتنامه دهخداپاشیتوآ. (اِخ ) رودی در کشور پرو که از کردیلر شرقی در مغرب سرّودو پاسکو، سرچشمه گیرد و از میان سلسله جبال آندها گذرد و به مونتانا وارد شود و به اوکایالی فروریزد. طول آن در حدود 200 هزارگز است .
اشتوالغتنامه دهخدااشتوا. [ اَ ت ُ ] (اِ) بمعنی اشتو که زغال و زغال دان باشد. (برهان ). انگشتانه . (فرهنگ نظام از جهانگیری ).
استوائيدیکشنری عربی به فارسیاستوايي , نواحي گرمسيري بين دومدارشمال وجنوب استوا , گرمسيري , مدارراس السرطان , مدارراس الجدي حاره , گرمسير