اسمرلغتنامه دهخدااسمر. [ اَ م َ ] (ع ص ، اِ) مؤنث : سَمراء. ج ، سُمر. گندمگون و سیاه چرده . سبزه [ : کرمانیان ] مردمانی اند اسمر. (حدود العالم ص 126). این مردمان [ مردمان ناحیت مغرب ] سیاهند و اسمر. (حدود العالم ص <span class="hl" dir
اسمردیکشنری عربی به فارسیقهوه اي , خرمايي , سرخ کردن , برشته کردن , قهوه اي کردن , سبزه , داراي موي مشکي يا خرمايي , مايل به قهوه اي يا خرمايي
پاشیمرلغتنامه دهخداپاشیمر. [ م ِ ] (اِخ ) ژرژ. نویسنده ٔ بیزانسی . مولد بسال 1242م . (639هَ . ق .) در نیسه و وفات در سنه ٔ 1310م . (709 هَ . ق .). کتاب تاریخ ا
اسمیرواژهنامه آزادامیرِ بزرگ ، امیرِ قبیله ، امیرِ قدیمی ، میرِ کهنه اسمِ پسر ... توابع تنب کوچک اِسمیر به مردی جان فدا با نقاب و سوار بر اسب در دوره های ساسانیان و به مرور در دوره قاجار وجود داشت... برخی معتقدند که اِسمیر یک افسانه بوده و وجود خارجی نداشته .... اسمیر:(اِ)س م ی ر:مرد نفابدار با اسب سیاه، پهلوانِ ن
عصامیرلغتنامه دهخداعصامیر. [ ع َ ] (ع اِ) ج ِ عُصمور.(منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عصمور شود.
عصمورلغتنامه دهخداعصمور. [ ع ُ ] (ع اِ) چرخ چاه ، یا دلو آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).کوزه ٔ دولاب . (دهار). ج ، عَصامیر. (اقرب الموارد).
سبج اسمورلغتنامه دهخداسبج اسمور. [ س َ ب َ ج ِ اِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب )نامی است که فارسیان به یاقوت داده اند، زیرا دفع کننده ٔ طاعون است . رجوع به الجماهر بیرونی ص 33 شود.
اسمرارلغتنامه دهخدااسمرار. [ اِ م ِ ] (ع مص ) سخت گندمگون شدن . (ناظم الاطباء). گندمگونی . (یادداشت مؤلف ).
اسمرانلغتنامه دهخدااسمران . [ اَ م َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ اسمر. رجوع به اسمر شود. کنایه است از آب و گندم یا آب و نیزه . (از اقرب الموارد).
اسمریلغتنامه دهخدااسمری . [ اَ م َ ] (حامص ) اسمر بودن . گندمگون بودن . تیره رنگ بودن : مه قدم و فلک ردا وز تف آفتاب و ره چهره چو ماه منخسف یافته رنگ اسمری .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 422).
اسمرارلغتنامه دهخدااسمرار. [ اِ م ِ ] (ع مص ) سخت گندمگون شدن . (ناظم الاطباء). گندمگونی . (یادداشت مؤلف ).
اسمرانلغتنامه دهخدااسمران . [ اَ م َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ اسمر. رجوع به اسمر شود. کنایه است از آب و گندم یا آب و نیزه . (از اقرب الموارد).
اسمریلغتنامه دهخدااسمری . [ اَ م َ ] (حامص ) اسمر بودن . گندمگون بودن . تیره رنگ بودن : مه قدم و فلک ردا وز تف آفتاب و ره چهره چو ماه منخسف یافته رنگ اسمری .خاقانی (دیوان چ سجادی ص 422).
داود الاسمرلغتنامه دهخداداود الاسمر. [ وو دُل ْ اَ م َ ] (اِخ ) ابن سلیمان . ذکر وی در باره ٔضمانی که زوجه ٔ وی عائشه دختر احمدالسکونی به چک کرده است آمده . رجوع به الحلل السندسیة ج 1 ص 408 شود.