لغتنامه دهخدا
حکمین . [ ح َ ک َ م َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حکم . دو حکم که هر یک را یکی از دو خصم برای فیصل و قطع دعوی تعیین کند. و چون مطلق گویند ابوموسی اشعری حکم اصحاب امیرالمؤمنین علی (ع ) در حرب صفین وعمروبن العاص حکم معاویةبن ابی سفیان مراد باشد. آنگاه که بحیله ٔ عمرو سپاهیان معاویه قرآنه