البیتلغتنامه دهخداالبیت . [ اَ ب َ ] (ع علامت اختصاری ) رمز است الی آخر البیت را چنانکه الخ ، الی آخر و الاَّیه ، الی آخر الاَّیه را.
پهلبذلغتنامه دهخداپهلبذ. [ پ َ ب َ ] (اِخ ) بهلبذ. فهلبد. باربد. رجوع به باربد و رجوع به ترجمه ٔ ایران در زمان ساسانیان چ 2 ص 506 شود.
حلبدلغتنامه دهخداحلبد. [ ح ِ ب ِ ] (ع ص ، اِ) شتر کوتاه . (منتهی الارب )(آنندراج ). و مؤنث آن با هاء است . (منتهی الارب ).
علبطلغتنامه دهخداعلبط. [ ع ُ ل َ ب ِ ] (ع ص ) هر چیز درشت و ستبر. || شیر خفته ٔ دفزک شده . || (اِ) سنگینی و ثقل تن . || گله ٔ گوسفند از پنجاه تا هر قدر که باشد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
حجاب البیتلغتنامه دهخداحجاب البیت . [ ح ِ بُل ْ ب َ ] (اِخ ) ستار کعبة. کسوةالکعبة. پرده ٔ کعبه . پرده ای که پادشاهان عرب و خلفای اسلام برای پوشانیدن دیوار خانه ٔ کعبه با تشریفات مخصوص بدانجا میفرستادند. گویند قدیم ترین کسوه ٔ کعبه را تبع ابوکرب اسعد پادشاه حمیر که از جنگ یثرب بازمیگشت به خانه ٔ کع
حجاب البیتلغتنامه دهخداحجاب البیت . [ ح ِ بُل ْ ب َ ] (اِخ ) ستار کعبة. کسوةالکعبة. پرده ٔ کعبه . پرده ای که پادشاهان عرب و خلفای اسلام برای پوشانیدن دیوار خانه ٔ کعبه با تشریفات مخصوص بدانجا میفرستادند. گویند قدیم ترین کسوه ٔ کعبه را تبع ابوکرب اسعد پادشاه حمیر که از جنگ یثرب بازمیگشت به خانه ٔ کع
قریعةالبیتلغتنامه دهخداقریعةالبیت . [ ق َ ع َ تُل ْ ب َ] (ع اِ مرکب ) بهترین جای در خانه . (منتهی الارب ).
ابوالبیتلغتنامه دهخداابوالبیت . [ اَ بُل ْ ب َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) خانه خدا. خداوند خانه . صاحب خانه . رب البیت . (المزهر).