النگولغتنامه دهخداالنگو. [ اَ ل َ ] (اِ) حلقه ٔفلزی یا شیشه ای که زنان برای زینت در دست کنند. (فرهنگ نظام ). قسمی دست برنجن از بلور یا طلا یا نقره . بازوبند. دست آورنجن . دست رنجن . دستانه . سِوار. برای اطلاع از انواع النگو و بازوبند، رجوع به بازوبند شود.
النگوفرهنگ فارسی عمیدحلقۀ فلزی باریک که زنان برای زینت به مچ دست میکنند و بیشتر از طلا یا نقره ساخته میشود؛ دستبند؛ دستیاره؛ دستبرنجن.
الَنگوگویش خلخالاَسکِستانی: alangu دِروی: bâzgân شالی: bâzgân کَجَلی: bâzmanəg کَرنَقی: alangu کَرینی: bâzgân کُلوری: bâziyân گیلَوانی: bâzgân لِردی: bâzgân
الَنگوگویش کرمانشاهکلهری: dazünek/ xeřxâl̆ گورانی: dazünek/ xeřxâl̆ سنجابی: dazünek/ xeřxâl̆ کولیایی: dazünek/ xeřxâl̆ زنگنهای: dazünek/xeřxâl̆ جلالوندی: dazünek/xeřxâl̆ زولهای: dazünek/xeřxâl̆ کاکاوندی: dazünek/xeřxâl̆ هوزمانوندی: dazünek/xeřxâl̆
چوب النگولغتنامه دهخداچوب النگو. [ اَ ل َ ] (اِ مرکب ) چوبی است مخروطی شکل که برای بزرگ کردن و صاف کردن النگو بکار میرود.
چوب النگولغتنامه دهخداچوب النگو. [ اَ ل َ ] (اِ مرکب ) چوبی است مخروطی شکل که برای بزرگ کردن و صاف کردن النگو بکار میرود.
چوب النگولغتنامه دهخداچوب النگو. [ اَ ل َ ] (اِ مرکب ) چوبی است مخروطی شکل که برای بزرگ کردن و صاف کردن النگو بکار میرود.
بالنگوفرهنگ فارسی عمیدگیاهی از خانوادۀ نعناع با برگهایی باریک شبیه برگ ریحان و گلهای آبیرنگ که تخم آن مصرف دارویی دارد.
بالنگولغتنامه دهخدابالنگو. [ ل َ / ل ِ ] (اِ) یکی از ریاحین است که بادرنجبویه و بادرنبویه و ترنجان هم گویند و در عربی بقله ٔ اترجیه گویند. (از فرهنگ شعوری ). بادرنجبویه . (غیاث اللغات ). بارنگو. بادرنجبویه . بقله اترجیه . (ناظم الاطباء). فرنجمشک . (یادداشت مؤل
بالنگوLallemantiaواژههای مصوب فرهنگستانسردهای از نعنائیان شامل گیاهان علفی یکساله یا چندساله با ساقههای بیکرک یا کرکدار و گلآذین سنبلهمانند و برگهایی با دندانههای منتهی به خار در حاشیه و کاسۀ گل دارای پنج دندانه با دندانههای ضخیم و برجسته و لبۀ زبرین جام گل دارای دو شیار طولی، دارای چهار پرچم با میلههای ریشدار در قاعده و فندقچ