لغتنامه دهخدا
جحدم .[ ج َ دَ ] (اِخ ) جذیمی . از طایفه ٔ بنی جذیمه است . اموی در المغازی از ابن اسحاق آرد: وی از مردم بنی جذیمه است که به اسلام درآمدند. واقدی گوید: او از کسانی است از بنی جذیمة که بدست خالدبن ولید بقتل رسیدند. ولی واقدی تنها کسی است که او را جزء کسانی که بقتل رسیده اند آور