انتذارلغتنامه دهخداانتذار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) واجب گردانیدن چیزی بر خود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || پیمان بستن با کسی . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
منتذرلغتنامه دهخدامنتذر. [م ُ ت َ ذِ ] (ع ص ) پیمان بندنده و واجب نماینده ٔ چیزی بر خود. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه نذر می کند و عهد می بندد. (ناظم الاطباء). رجوع به انتذار شود.
پیمان بستنلغتنامه دهخداپیمان بستن . [ پ َ / پ ِ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) عهد کردن . عهد بستن . مناحدة. انتذار. (منتهی الارب ) : هم ایدون ببستند پیمان برین که گر تیغ دشمن بدرد زمین . فردوسی .ببستند پیمان و عه